چرا بعضی افراد در روابط عاشقانه به دنبال کشمکش هستند؟
آیا تا به حال به این فکر کردهاید که چرا برخی افراد به جای آرامش و صمیمیت، ناخودآگاه به دنبال ایجاد درگیری و کشمکش در روابط عاشقانه خود هستند؟ این رفتار، که گاهی اوقات بسیار مخرب است، میتواند ریشههای عمیقی در تجربیات گذشته، باورها و الگوهای رفتاری فرد داشته باشد.
در این مقاله، قصد داریم ۱۷ دلیل احتمالی را بررسی کنیم که چرا برخی افراد ناخودآگاه به سمت ایجاد کشمکش در روابط عاشقانه گرایش دارند:
- ✅
ترس از صمیمیت:
برخی افراد از صمیمیت واقعی میترسند و ایجاد کشمکش راهی برای حفظ فاصله و جلوگیری از آسیبپذیری است. - ✅
الگوهای ارتباطی ناسالم در خانواده:
اگر فرد در خانوادهای بزرگ شده باشد که مشاجره و درگیری بخشی از تعاملات روزمره بوده، این الگو را در روابط خود تکرار میکند. - ✅
نیاز به توجه:
ایجاد درگیری میتواند راهی برای جلب توجه و اطمینان از اهمیت خود برای طرف مقابل باشد. - ✅
اعتماد به نفس پایین:
فرد با اعتماد به نفس پایین ممکن است با ایجاد کشمکش، خود را امتحان کند و ببیند آیا طرف مقابل او را دوست دارد یا خیر. - ✅
ترس از طرد شدن:
برخی افراد به دلیل ترس از طرد شدن، ناخودآگاه رفتارهایی انجام میدهند که منجر به پایان رابطه میشود، گویی میخواهند قبل از اینکه طرد شوند، خودشان رابطه را تمام کنند. - ✅
کنترل:
ایجاد کشمکش میتواند راهی برای به دست گرفتن کنترل رابطه و احساس قدرت باشد. - ✅
مشکلات حل نشده گذشته:
تجربیات تلخ گذشته، مانند خیانت یا رها شدن، میتواند باعث شود فرد به طور ناخودآگاه به دنبال تکرار آن الگوها در روابط جدید باشد. - ✅
انتظارات غیر واقعی:
داشتن انتظارات غیر واقعی از رابطه و طرف مقابل میتواند منجر به ناامیدی و درگیری شود. - ✅
نیاز به هیجان:
برخی افراد به دنبال هیجان و آدرنالین هستند و درگیری را به عنوان راهی برای ایجاد این هیجان در رابطه میبینند. - ✅
مشکلات در ابراز احساسات:
ناتوانی در بیان احساسات به شکل سالم میتواند منجر به بروز خشم و ناامیدی به صورت کشمکش شود. - ✅
عدم مهارت در حل مسئله:
نداشتن مهارتهای لازم برای حل مسائل و اختلافات به شکل سازنده، میتواند باعث تشدید درگیریها شود. - ✅
تلاش برای اثبات خود:
فرد ممکن است با ایجاد درگیری، سعی کند نظر خود را به طرف مقابل تحمیل کند و برتری خود را به اثبات برساند. - ✅
حسادت:
حسادت میتواند باعث ایجاد درگیریهای مکرر در رابطه شود. - ✅
خشم فروخورده:
خشم و ناراحتیهایی که در گذشته بیان نشدهاند، میتوانند به صورت ناخودآگاه در روابط فعلی بروز کنند. - ✅
مشکلات ارتباطی:
ضعف در برقراری ارتباط موثر، گوش ندادن به حرفهای طرف مقابل و سوء تفاهمها میتوانند منجر به کشمکش شوند. - ✅
مسائل حل نشده فردی:
مشکلات مربوط به سلامت روان، مانند اضطراب یا افسردگی، میتوانند بر نحوه تعامل فرد در روابط عاشقانه تأثیر بگذارند. - ✅
فقدان مرزهای سالم:
عدم تعیین مرزهای مشخص در رابطه و نادیده گرفتن نیازهای شخصی، میتواند باعث ایجاد نارضایتی و درگیری شود.
درک این دلایل میتواند اولین قدم برای تغییر این الگوهای مخرب و ایجاد روابط سالمتر و رضایتبخشتر باشد.
اگر شما یا کسی که میشناسید با این مشکل دست و پنجه نرم میکنید، توصیه میشود از یک متخصص روانشناس کمک بگیرید.
ریشه در کودکی و سبک دلبستگی
یکی از اصلیترین دلایل تمایل به کشمکش در روابط عاشقانه، به تجربیات دوران کودکی و سبک دلبستگی فرد برمیگردد.افرادی که در کودکی شاهد درگیری و مشاجرههای مداوم بین والدین خود بودهاند، ممکن است ناخودآگاه این الگو را در روابط خود تکرار کنند.اگر فرد در کودکی احساس امنیت و حمایت کافی از جانب والدین خود دریافت نکرده باشد، ممکن است سبک دلبستگی ناایمن (اضطرابی یا اجتنابی) پیدا کند.این افراد ممکن است با ایجاد کشمکش به دنبال جلب توجه و تایید از طرف مقابل باشند یا از صمیمیت و آسیبپذیری فرار کنند.مثلا فردی با سبک دلبستگی اضطرابی ممکن است دائم نگران طرد شدن باشد و با ایجاد بحث و جدل، به دنبال اطمینان خاطر از عشق و وفاداری طرف مقابل بگردد.
در مقابل، فردی با سبک دلبستگی اجتنابی ممکن است از صمیمیت بترسد و با ایجاد کشمکش، فاصله خود را با طرف مقابل حفظ کند.در نتیجه، الگوهای رفتاری که در کودکی شکل گرفتهاند، میتوانند به طور ناخودآگاه در روابط بزرگسالی تکرار شوند و منجر به کشمکش و درگیری شوند.شناخت این الگوها و تلاش برای تغییر آنها، اولین قدم برای داشتن روابط سالمتر و پایدارتر است.مشاوره با یک متخصص میتواند در این زمینه بسیار مفید باشد.
نیاز به تایید و توجه
بعضی افراد برای اینکه حس کنند دیده میشوند و مورد توجه قرار دارند، ناخودآگاه دست به ایجاد درگیری میزنند.آنها شاید احساس کنند تنها راه برای جلب توجه و اطمینان از اهمیت خود برای طرف مقابل، برانگیختن واکنش از اوست.این افراد ممکن است در کودکی یاد گرفته باشند که تنها زمانی مورد توجه قرار میگیرند که مشکلی وجود داشته باشد یا رفتاری غیرعادی از خود نشان دهند.در نتیجه، این الگو را در روابط بزرگسالی خود نیز تکرار میکنند.آنها ممکن است با انتقاد کردن، بحث و جدل راه انداختن یا حتی ایجاد حسادت، به دنبال این باشند که طرف مقابل به آنها توجه کند و به آنها نشان دهد که اهمیت دارند.
این رفتارها اغلب ناخودآگاه هستند و فرد ممکن است متوجه نباشد که هدف اصلی از آنها جلب توجه و تایید است.یادگیری روشهای سالمتر برای ابراز نیازها و جلب توجه، میتواند به این افراد کمک کند تا روابط سالمتری داشته باشند.صحبت کردن با صداقت با طرف مقابل و بیان نیازها به طور واضح و مستقیم، میتواند جایگزین مناسبی برای ایجاد کشمکش باشد.در ضمن، تقویت اعتماد به نفس و خود ارزشی میتواند به کاهش نیاز به تایید و توجه مداوم از طرف دیگران کمک کند.
وای چه مطلب جالبی! 😳 من هم یه مدت با کسی رابطه داشتم که انگار عاشق جنجال بود…همیشه یه بهونه ای پیدا می کرد برای دعوا. تازه متوجه شدم این ممکنه به خاطر کمبود توجه تو بچگیش باشه. یادمه یه بار سه روز باهم قهر بودیم فقط چون بهش گفتم دوست دارم یه شب تنها باشم! 😅
اگه میشه یه مطلب هم بنویسین که چطور میشه با این آدما رفتار کرد؟ یعنی از طرفی دلشون رو نشکونیم ولی از طرف دیگه اسیر بازی هاشون نشیم. ممنون میشم راهکارهای عملی بدین! 🙏