شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در یک رابطه عاشقانه، با رفتارهایی مواجه شوید که به نظر می‌رسد هدف اصلی‌شان ایجاد دعوا و تنش است. این موضوع می‌تواند بسیار آزاردهنده و گیج‌کننده باشد. چرا برخی افراد آگاهانه یا ناخودآگاهانه به دنبال ایجاد تعارض در روابط خود هستند؟ دلایل متعددی برای این رفتار وجود دارد که در ادامه به بررسی 15 مورد از مهم‌ترین آنها می‌پردازیم:

روابط عاشقانه باشد. فرد حسود ممکن است به طور مداوم به دنبال بهانه برای دعوا و بحث باشد.

چرا گاهی افراد در روابط عاشقانه به دنبال ایجاد تعارض هستند؟

1. نیاز به توجه:

گاهی اوقات، ایجاد تعارض یک راه ناخودآگاه برای جلب توجه شریک عاطفی است. فرد ممکن است احساس کند نادیده گرفته شده یا کم‌اهمیت تلقی شده و با ایجاد بحث و جدل، سعی در برانگیختن واکنش و اثبات وجود خود دارد. این نیاز به توجه می‌تواند ناشی از کمبود اعتماد به نفس یا تجربیات گذشته باشد که در آن فرد احساس بی‌توجهی کرده است. متاسفانه، این روشِ جلب توجه، اغلب نتیجه معکوس داده و باعث دوری و ناراحتی بیشتر شریک عاطفی می‌شود. به جای ایجاد تعارض، بهتر است فرد به طور مستقیم و سازنده، نیاز خود به توجه را با شریکش در میان بگذارد. ارتباط با صداقت و شفاف، کلید حل این مشکل است. درک این نیاز پنهان، گامی مهم در بهبود روابط عاشقانه است. توجه مثبت و سازنده، جایگزین بهتری برای تعارض است.

2. عدم امنیت و ترس از رها شدن:

ترس از رها شدن یکی از قوی‌ترین محرک‌های ایجاد تعارض در روابط است.فرد ممکن است ناخودآگاه با ایجاد درگیری، قصد امتحان کردن شریک عاطفی خود را داشته باشد تا ببیند آیا او در شرایط سخت نیز کنارش خواهد ماند یا خیر.این رفتار ناشی از عدم امنیت در رابطه و ترس از آسیب‌پذیر بودن است.فرد می‌ترسد که اگر تماماً خودِ واقعی‌اش را نشان دهد، شریکش او را ترک کند.ایجاد تعارض به نوعی یک مکانیسم دفاعی است؛ فرد با ایجاد درگیری، سعی می‌کند کنترل اوضاع را در دست بگیرد و از آسیب احتمالی ناشی از رها شدن جلوگیری کند.

متاسفانه، این رفتار می‌تواند منجر به از بین رفتن رابطه شود، زیرا هیچ‌کس نمی‌خواهد دائماً در معرض امتحان قرار بگیرد.

برای مقابله با این ترس، فرد باید روی افزایش اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی خود کار کند.در ضمن، ارتباط باز و با صداقت با شریک عاطفی می‌تواند به رفع این عدم امنیت کمک کند.ایجاد یک فضای امن و حمایتی در رابطه، برای غلبه بر این ترس ضروری است.

3. الگوهای رفتاری آموخته شده از کودکی:

بسیاری از الگوهای رفتاری ما، از جمله نحوه برخورد با تعارض، در دوران کودکی شکل می‌گیرند.اگر فرد در خانواده‌ای بزرگ شده باشد که در آن تعارض به طور مکرر و نامناسبی بروز می‌کرده، احتمالاً او نیز همین الگو را در روابط خود تکرار خواهد کرد.مثلا اگر فرد در کودکی شاهد بوده که والدینش برای جلب توجه یا حل مشکلات، دائماً با یکدیگر دعوا می‌کرده‌اند، ممکن است ناخودآگاه همین روش را در روابط خود به کار گیرد.این الگوهای رفتاری آموخته شده، اغلب ناخودآگاه هستند و فرد ممکن است متوجه نباشد که رفتارش تحت تأثیر تجربیات گذشته‌اش است.

برای تغییر این الگوها، فرد باید آگاهی خود را نسبت به ریشه‌های رفتارش افزایش دهد و تلاش کند تا الگوهای سالم‌تری را جایگزین کند.

درمان روانشناختی می‌تواند در این زمینه بسیار مؤثر باشد.شناخت الگوهای خانوادگی و تاثیر آنها بر روابط، اولین قدم برای تغییر است.تلاش برای شکستن چرخه رفتارهای نامناسب، به نفع هر دو طرف رابطه خواهد بود.

4. بیان ناقص و نادرست نیازها:

یکی از دلایل اصلی ایجاد تعارض در روابط، ناتوانی در بیان صحیح و واضح نیازهاست.وقتی فرد نمی‌تواند به طور مؤثر نیازهای خود را به شریک عاطفی‌اش منتقل کند، احتمال بروز سوءتفاهم و نارضایتی افزایش می‌یابد.به جای بیان مستقیم نیازها، فرد ممکن است به روش‌های غیرمستقیم مانند گله و شکایت، انتقاد و سرزنش، یا حتی سکوت و قهر متوسل شود.این رفتارهای غیرمستقیم، اغلب باعث ایجاد تنش و درگیری می‌شوند، زیرا شریک عاطفی نمی‌تواند به درستی متوجه شود که فرد چه چیزی می‌خواهد.برای بهبود این وضعیت، فرد باید یاد بگیرد که چگونه نیازهای خود را به طور واضح، مستقیم و محترمانه بیان کند.

بهره‌گیری از جملات “من” (مانند “من احساس.

..“) به جای جملات “تو” (مانند “تو همیشه...“) می‌تواند در کاهش تعارض بسیار مؤثر باشد.بیان نیازها به جای انتقاد، کلید ارتباط سالم است.تمرین ارتباط مؤثر، به جلوگیری از سوءتفاهم‌ها کمک می‌کند.

5. تلاش برای کنترل:

در برخی روابط، ایجاد تعارض می‌تواند ناشی از تلاش یک یا هر دو طرف برای کنترل دیگری باشد.فرد ممکن است با ایجاد بحث و جدل، سعی کند نظر خود را تحمیل کند، تصمیمات را تحت تأثیر قرار دهد، یا رفتار شریکش را تغییر دهد.این تلاش برای کنترل، اغلب ناشی از ترس از آسیب‌پذیر بودن، عدم اعتماد به نفس، یا نیاز به قدرت است.فردی که احساس می‌کند کنترل رابطه را از دست داده است، ممکن است با ایجاد تعارض، سعی کند دوباره قدرت را به دست آورد.متاسفانه، این رفتار می‌تواند منجر به ایجاد یک رابطه ناسالم و ناخوشایند شود، زیرا هیچ‌کس نمی‌خواهد تحت کنترل دیگری باشد.

برای مقابله با این مشکل، فرد باید روی افزایش اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی خود کار کند.

در ضمن، یادگیری مهارت‌های حل تعارض سازنده و احترام به استقلال شریک عاطفی، ضروری است.رابطه‌ای که بر اساس احترام متقابل و استقلال بنا شده باشد، احتمال کمتری دارد که به سمت کنترل‌گری پیش برود.

6. استرس و فشارهای بیرونی:

استرس و فشارهای بیرونی، مانند مشکلات مالی، شغلی، خانوادگی یا اجتماعی، می‌توانند به طور قابل توجهی آستانه تحمل افراد را کاهش داده و احتمال بروز تعارض در روابط را افزایش دهند.وقتی فرد تحت فشار روانی زیادی قرار دارد، ممکن است نتواند به درستی با احساسات خود کنار بیاید و به جای حل سازنده مشکلات، به آسانی خشمگین و پرخاشگر شود.در این شرایط، کوچکترین مسائل می‌توانند به درگیری‌های بزرگ تبدیل شوند، زیرا فرد دیگر صبر و حوصله کافی برای مقابله با چالش‌های رابطه را ندارد.برای کاهش تأثیر استرس بر روابط، باید فرد به طور فعال به مدیریت استرس خود بپردازد.

ورزش، مدیتیشن، صحبت کردن با یک دوست یا مشاور، و اختصاص دادن وقت به فعالیت‌های لذت‌بخش، می‌تواند به کاهش استرس و بهبود سلامت روان کمک کند.

در ضمن، است که در این دوران، با شریک عاطفی خود همدلی کنید و به او اجازه دهید تا احساسات خود را بیان کند.حمایت متقابل و درک شرایط یکدیگر، می‌تواند به عبور از دوران سخت کمک کند.شناخت و مدیریت استرس، به حفظ آرامش در روابط کمک می‌کند.در دوران پرفشار، همدلی و حمایت، کلید حفظ رابطه است.

7. نیاز به هیجان و تنوع:

گاهی اوقات، ایجاد تعارض در روابط، یک روش ناخودآگاه برای ایجاد هیجان و تنوع است.وقتی رابطه به یک روال خسته‌کننده و تکراری تبدیل می‌شود، فرد ممکن است ناخودآگاه به دنبال راه‌هایی برای برهم زدن این یکنواختی باشد.ایجاد تعارض، هرچند ناخوشایند، می‌تواند یک نوع هیجان و برانگیختگی ایجاد کند و به فرد احساس زنده بودن بدهد.البته، این روش برای ایجاد هیجان، بسیار مخرب است و می‌تواند به رابطه آسیب جدی وارد کند.به جای ایجاد تعارض، بهتر است فرد به دنبال راه‌های سالم‌تر و سازنده‌تری برای ایجاد هیجان و تنوع در رابطه باشد.

سفر رفتن، امتحان کردن فعالیت‌های جدید، یادگیری مهارت‌های جدید، یا حتی تغییر دکوراسیون خانه، می‌تواند به ایجاد هیجان و تنوع در رابطه کمک کند.

مهم این است که زوجین با همفکری و خلاقیت، راه‌هایی برای جلوگیری از یکنواختی و حفظ جذابیت رابطه پیدا کنند.ایجاد تنوع و هیجان، از خستگی و تکرار در روابط جلوگیری می‌کند.تعارض، جایگزین مناسبی برای هیجان نیست.

8. مسائل حل نشده‌ی گذشته:

مسائل حل نشده‌ی گذشته، چه مربوط به رابطه فعلی و چه مربوط به روابط قبلی، می‌توانند مانند زخمی التیام نیافته، دائماً سر باز کنند و باعث ایجاد تعارض‌های مکرر شوند.اگر زوجین نتوانند به طور کامل مسائل و اختلافات گذشته خود را حل و فصل کنند، این مسائل به صورت ناخودآگاه در روابط فعلی‌شان تاثیر منفی خواهند گذاشت.مثلا اگر در گذشته خیانتی رخ داده باشد و زوجین نتوانسته باشند به طور کامل اعتماد خود را ترمیم کنند، این بی‌اعتمادی ممکن است دائماً باعث ایجاد شک و تردید و درگیری شود.

برای رهایی از این چرخه معیوب، زوجین باید شجاعت مواجهه با مسائل گذشته را داشته باشند و با کمک یک مشاور، به طور کامل این مسائل را حل و فصل کنند.بخشش، گذشت و تعهد به ساختن آینده‌ای بهتر، کلید عبور از گذشته است.در ضمن، ważne است که از تعمیم دادن اشتباهات گذشته به شرایط فعلی خودداری کنید و به شریک عاطفی خود فرصت دهید تا اشتباهات خود را جبران کند.رها کردن گذشته، به ساختن آینده‌ای روشن‌تر کمک می‌کند.حل مسائل حل نشده‌ی گذشته، از تعارض‌های مکرر جلوگیری می‌کند.

بخشش، کلید عبور از گذشته است.

9. تفاوت در ارزش‌ها و باورها:

تفاوت در ارزش‌ها و باورها، یکی از عوامل مهم ایجاد تعارض در روابط است. وقتی دو نفر در مورد مسائل اساسی زندگی، مانند مذهب، سیاست، تربیت فرزند، مدیریت مالی، یا سبک زندگی، دیدگاه‌های بسیار متفاوتی داشته باشند، احتمال بروز اختلاف نظر و درگیری افزایش می‌یابد. البته، داشتن تفاوت در ارزش‌ها و باورها لزوماً به معنای پایان رابطه نیست. بسیاری از زوجین با وجود این تفاوت‌ها، می‌توانند یک رابطه موفق و شاد داشته باشند، به شرطی که بتوانند به دیدگاه‌های یکدیگر احترام بگذارند و راه‌حل‌های سازنده‌ای برای حل اختلافات خود پیدا کنند. رابطه سالم است. تفاوت در ارزش‌ها، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما غیرقابل حل نیست. تمرکز بر نقاط مشترک، به تقویت رابطه کمک می‌کند.

10. فقدان مهارت‌های ارتباطی:

فقدان مهارت‌های ارتباطی، یکی از شایع‌ترین دلایل ایجاد تعارض در روابط است.وقتی افراد نمی‌دانند چگونه به طور مؤثر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، احتمال بروز سوءتفاهم، نارضایتی و درگیری افزایش می‌یابد.مهارت‌های ارتباطی شامل گوش دادن فعال، همدلی، بیان واضح و مستقیم نیازها، مدیریت احساسات، و حل تعارض سازنده است.اگر فردی در این مهارت‌ها ضعیف باشد، ممکن است ناخودآگاه باعث ایجاد تنش و درگیری در رابطه شود.مثلا اگر فردی نتواند به درستی به حرف‌های شریک عاطفی خود گوش دهد، ممکن است به اشتباه متوجه شود که او چه می‌گوید و واکنش نامناسبی نشان دهد.

یا اگر فردی نتواند احساسات خود را به طور سالم و سازنده بیان کند، ممکن است خشم خود را به صورت پرخاشگری و توهین نشان دهد.خوشبختانه، مهارت‌های ارتباطی را می‌توان آموخت و بهبود بخشید.با شرکت در دوره‌های آموزشی، مطالعه کتاب‌های مرتبط، یا کمک گرفتن از یک مشاور، می‌توان مهارت‌های ارتباطی خود را تقویت کرد و روابط بهتری داشت.ارتباط مؤثر، کلید حل مشکلات و ایجاد صمیمیت در روابط است.تقویت مهارت‌های ارتباطی، به بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کند.گوش دادن فعال، همدلی، و بیان واضح نیازها، از ارکان ارتباط سالم هستند.

11. مشکلات جنسی: