چرا در برخی روابط عاشقانه، یکی از طرفین دچار اضطراب می‌شود؟

اضطراب در روابط عاشقانه، تجربه‌ای رایج اما پیچیده است. دلایل متعددی می‌توانند باعث شوند که یکی از طرفین در رابطه، سطوح بالایی از اضطراب را تجربه کند. این اضطراب می‌تواند به شکل‌های مختلفی مانند نگرانی مداوم، حسادت، ترس از رها شدن و یا نیاز به تایید دائمی بروز پیدا کند. در این پست به بررسی ۱۵ نکته کلیدی در مورد علل بروز اضطراب در روابط می‌پردازیم:

روابط عاطفی آسیب‌زا در کودکی یا نوجوانی، ترس از تکرار الگوهای منفی را به همراه دارند.

این عوامل می‌توانند به صورت جداگانه یا ترکیبی، باعث بروز اضطراب در یک رابطه عاشقانه شوند. شناخت این عوامل و تلاش برای رفع آنها، گامی مهم در جهت بهبود کیفیت رابطه و سلامت روان هر دو طرف است.

در صورت تجربه اضطراب مداوم در رابطه، حتماً به دنبال کمک تخصصی از یک روانشناس یا مشاور باشید.

مقدمه

روابط عاشقانه، علی‌رغم تمام شیرینی و لذتی که دارند، می‌توانند منبع استرس و اضطراب برای یکی از طرفین باشند. این اضطراب می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز کند، از نگرانی‌های جزئی گرفته تا حملات پانیک. در این مقاله به بررسی 15 دلیل رایج برای بروز اضطراب در روابط عاشقانه می‌پردازیم.

1. سبک دلبستگی ناایمن

افرادی که در کودکی دلبستگی ایمن را تجربه نکرده‌اند، ممکن است در روابط بزرگسالی خود دچار اضطراب شوند. سبک‌های دلبستگی اضطرابی-دوسوگرا و اجتنابی، هر دو می‌توانند باعث ایجاد اضطراب در رابطه شوند. افراد با دلبستگی اضطرابی-دوسوگرا، مدام نگران ترک شدن هستند و نیاز به اطمینان‌بخشی دائمی دارند. افراد با دلبستگی اجتنابی، از صمیمیت می‌ترسند و ممکن است فاصله خود را حفظ کنند، که این امر باعث اضطراب در طرف مقابل می‌شود. دلبستگی ناایمن می‌تواند منشا خیلی از مشکلات و اضطراب ها در روابط باشد. شناسایی سبک دلبستگی خود و پارتنرتان، قدم مهمی در شناخت و حل مشکلات است. درمان های روانشناختی میتوانند در تغییر سبک دلبستگی کمک کننده باشند. آگاهی از این موضوع، گام اول برای بهبود روابط است.

2. ترس از طرد شدن

این ترس ریشه در تجربیات گذشته دارد، مثلاً طرد شدن در روابط قبلی یا دوران کودکی. فرد مدام نگران است که طرف مقابل او را دوست نداشته باشد یا او را ترک کند. این ترس می‌تواند باعث رفتارهای چسبنده، حسادت و کنترل‌گری شود که خود به رابطه آسیب می‌رساند. طرد شدن در گذشته، سایه ای سنگین بر روابط فعلی می اندازد. ترس از طرد شدن، اغلب ناخودآگاه است. شناخت این ترس و تلاش برای غلبه بر آن، ضروری است. مشاوره با روانشناس می‌تواند راهگشا باشد. تمرکز بر ارزش های شخصی و افزایش اعتماد به نفس، راهی برای مقابله با این ترس است. صحبت با پارتنر و بیان نگرانی ها، می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند.

3. عدم اعتماد به نفس

افرادی که اعتماد به نفس پایینی دارند، ممکن است خود را لایق عشق و توجه ندانند. این عدم اعتماد به نفس می‌تواند باعث شود که مدام به دنبال تایید از طرف مقابل باشند و از اینکه «به اندازه کافی خوب نیستند» نگران باشند. اعتماد به نفس پایین، بذرهای اضطراب را در روابط می کارد. احساس بی ارزشی، می‌تواند باعث رفتارهای مخرب شود. افزایش اعتماد به نفس، نیازمند کار و تلاش فردی است. شناخت نقاط قوت و تمرکز بر آنها، می‌تواند مفید باشد. اجتناب از مقایسه خود با دیگران، ضروری است. پذیرش خود با تمام نقص ها، گامی مهم در افزایش اعتماد به نفس است.

4. تجربه روابط آسیب‌زا در گذشته

اگر فرد در گذشته روابط آسیب‌زایی را تجربه کرده باشد، ممکن است اثرات آن همچنان در روابط فعلی او باقی بماند. این تجربیات می‌تواند باعث ایجاد بدبینی، عدم اعتماد و ترس از تکرار الگوهای گذشته شود. روابط آسیب زا، زخم هایی عمیق بر روح و روان بر جای می گذارند. ترمیم این زخم ها، نیازمند زمان و تلاش است. درمان های تخصصی میتوانند در این مسیر کمک کننده باشند. بخشیدن خود و دیگران، گامی مهم در رهایی از گذشته است. یادگیری از اشتباهات گذشته، مانع تکرار آنها در آینده می شود. ایجاد مرزهای سالم در روابط، ضروری است.

5. کمال‌گرایی

افرادی که کمال‌گرا هستند، استانداردهای بسیار بالایی برای خود و رابطه خود دارند. آنها مدام در تلاشند تا «بی‌نقص» باشند و از هرگونه اشتباهی می‌ترسند. این کمال‌گرایی می‌تواند باعث ایجاد استرس و اضطراب زیادی در رابطه شود. کمال گرایی، دشمن آرامش در روابط است. هیچ کس بی نقص نیست و تلاش برای رسیدن به کمال، بیهوده است. پذیرش نقص ها، گامی مهم در کاهش اضطراب است. تعیین انتظارات واقع بینانه، ضروری است. تمرکز بر پیشرفت به جای کمال، می‌تواند مفید باشد. اجازه دادن به خود برای اشتباه کردن، راهی برای کاهش فشار روانی است.

6. عدم مهارت در برقراری ارتباط موثر

وقتی طرفین نمی‌توانند به طور واضح و با صداقت با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، سوء تفاهم‌ها و تعارض‌ها افزایش می‌یابد. این عدم ارتباط موثر می‌تواند باعث ایجاد اضطراب و ناامنی در رابطه شود. ارتباط موثر، شریان حیاتی هر رابطه ای است. عدم توانایی در بیان احساسات و نیازها، منجر به سوء تفاهم می شود. یادگیری مهارت های ارتباطی، ضروری است. گوش دادن فعالانه به صحبت های پارتنر، اهمیت زیادی دارد. بیان احساسات به طور واضح و با صداقت، از بروز مشکلات جلوگیری می کند. حل تعارضات به شیوه ای سازنده، به تقویت رابطه کمک می کند. شفاف سازی در مورد آینده رابطه، به کاهش اضطراب کمک می کند. تصمیم گیری مشترک در مورد مسائل مهم، باعث تقویت رابطه می شود. در صورت وجود موانع جدی، باید تصمیمات دشواری گرفته شود. گاهی رها کردن یک رابطه، بهترین گزینه است.

8. فشار اجتماعی

فشار از جانب خانواده، دوستان یا جامعه می‌تواند باعث ایجاد اضطراب در رابطه شود. مثلا اگر خانواده‌ها با رابطه موافق نباشند یا اگر جامعه انتظارات غیرمنطقی از رابطه داشته باشد، این می‌تواند باعث ایجاد استرس و نگرانی در فرد شود. فشار اجتماعی، می‌تواند تاثیر مخربی بر روابط داشته باشد. باید به نظرات دیگران احترام گذاشت، اما نباید اجازه داد که آنها تصمیمات ما را تعیین کنند. حمایت از یکدیگر در برابر فشارهای خارجی، ضروری است. ایجاد یک حریم خصوصی برای رابطه، می‌تواند مفید باشد. تمرکز بر شادی و رضایت خود، مهم تر از جلب رضایت دیگران است. در صورت نیاز، باید از مشاوره مالی کمک گرفت. تمرکز بر داشته ها به جای نداشته ها، می‌تواند مفید باشد.

10. مشکلات جنسی